Πολλοί μπορεί να ξενίζονται μ’ αυτόν τον χαρακτηρισμό, αλλ’ αν ανατρέξουμε στον τρόπο που γιγαντώθηκαν αμφότερα αυτά τα κόμματα, θα διαπιστώσουμε ότι προσεγγίζει την αλήθεια.
Ας θυμηθούμε τα γεγονότα πριν την προσφυγή στο ΔΝΤ επί ΓΑΠ. Γιατί η ιστορία ξεκινά από το όχι και τόσο μακρινό 2010, όταν ο αυτοδύναμος τότε ΓΑΠ αποφασίζει την προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου προς «σωτηρία» της εθνικής οικονομίας.
Απέναντι δεν ίστατο πια ο έτερος «γόνος» Κώστας Καραμανλής, αλλά ούτε και η θυγατέρα Μητσοτάκη, όπως πίστευαν και προπαγάνδιζαν διαρκώς μέχρι τις εσωκομματικές στη ΝΔ του 2009 όλα τα κανάλια και ραδιόφωνα της διαπλοκής. Παρά ταύτα οι ψηφοφόροι της συντηρητικής παρατάξεως έδωσαν τη νίκη κι εκλογή από τον πρώτο γύρο στον Αντώνη Σαμαρά, όταν έδωσε ένα καθαρό όραμα όχι μόνο στον συντηρητικό ψηφοφόρο αλλά και στον κάθε Έλληνα πολίτη για ελπίδα της εθνικής υπερηφάνειας και αξιοπρέπειας σε μια Ενωμένη Ευρώπη.
Εκλέγεται, έτσι, παρά τις προσδοκίες της εν Ελλάδι διαπλοκής πρόεδρος της συντηρητικής παρατάξεως κι εναλλακτικού φορέα εξουσίας.
Βγήκε, λοιπόν, από το 2010 μπροστά και τόνισε με ομιλίες και συνεντεύξεις του ότι: «εγώ μία και μόνη Εξεταστική θα κάνω, για το πώς μπήκαμε στο Μνημόνιο». Όλη η διαπλοκή έσπευσε τότε να τον διαβάλει και να τον αποκαθηλώσει, αναγκάζοντας τον εντός του Προεδρικού Μεγάρου, με τον τότε Πρόεδρο, τον Γ. Παπανδρέου, τον Γ. Καρατζαφέρη, και τον Ευ. Βενιζέλο, κατόπιν πολλού «ξύλου», να τον αναγκάσουν να συναινέσει σε συμμετοχή στην ελεγχόμενη Κυβέρνηση Παπαδήμου. Λύγισαν τον Σαμαρά καταδεικνύοντας την οικτρή κατάσταση της οικονομίας, ώστε να ροκανίσουν τη βέβαιη μέχρι τότε αυτοδυναμία, αν πηγαίναμε άμεσα σε εκλογές. Μαζί κατάφεραν να απογοητεύσουν και τον ελληνικό λαό εμφανίζοντας τον Αντώνη Σαμαρά σαν ένα ακόμη πιόνι του συστήματος εξουσίας. Απογοήτευσαν κι έστρεψαν τον ελληνικό λαό προς άλλες ατραπούς σωτηρίας! Τους μεν δεξιούς ψηφοφόρους, που ήθελαν εθνικά υπερήφανη πολιτική προς τους μπράβους του νεοναζισμού, ενώ τους κεντροαριστερούς κι αριστερούς, απογοητευμένους από το πάλαι ποτέ κραταιό πασόκ, ψηφοφόρους προς το νέο μόρφωμα του σύριζα, που προερχόμενο από τον παλαιό συνασπισμό κέρδισε τους πασόκους και όχι μόνο.
Κατάφεραν, έτσι, στις εκλογές του 2012 να αποσοβήσουν μια λογική αυτοδυναμία Σαμαρά διατηρώντας τα μέχρι τότε βρώμικα εις βάρος της πατρίδας κεκτημένα τους.
Κατάφεραν με τις διπλές εκλογές του 2012 να παραγραφούν όλες οι ποινικές και πολιτικές ευθύνες της κυβέρνησης Καραμανλή αλλά και του Παπανδρέου. Αφαιρώντας δε τη δυνατότητα αυτοδυναμίας από τη ΝΔ να στερήσουν από τον Σαμαρά τη δυνατότητα σύστασης Εξεταστικής για το πώς φθάσαμε στο Μνημόνιο.
Κι έτσι, φθάσαμε στη γιγάντωση ενός εκλογικά ανύπαρκτου νεοναζιστικού μορφώματος και στην εκτόξευση στη θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης του περιθωριακού Συνασπισμού εύκολου, άλλωστε μειοδότη από τα 90’s σε εθνικές υποχωρήσεις σε καίρια προβλήματα που ταλάνιζαν και ταλανίζουν ακόμη τον ελληνισμό, όπως το σκοπιανό πρόβλημα, το κυπριακό, το ζήτημα της εθνικής ταυτότητας των πολιτών κλπ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου