Ποιός ο καταλληλότερος?

Ποιός θα είναι ο καταληλότερος εξαρτάται από το αν συνεχισθεί η διαχείριση του 2% από τους εκδότες (ιδιοκτήτες ΜΜΕ-εργολήπτες δημοσίων έργων) χωρίς παραστατικά.

Τι είναι το 2%;

Πρόκειται γιά διάταξη που παρέχει στις επιχειρήσεις που εκδίδουν εφημερίδες τη δυνατότητα να διαχειρίζονται πόρους ίσους με το 2% του συνολικού τους τζίρου αδιαφανώς και χωρίς καμία φορολογική επιβάρυνση. Στα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης το αντίστοιχο ποσοστό φτάνει το 1% και το 0,5% από ένα πόσο και πάνω. Η διάταξη επιτρέπει ουσιαστικά τη διακίνηση μαύρου χρήματος από εκδοτικούς οργανισμούς.

Για τι συνολικό ποσό μιλάμε; Με βάση τους τζίρους των επιχειρήσεων ΜΜΕ το συνολικό ποσό ανέρχεται σε περίπου 30 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο. Το ποσό αυτό παραμένει αφορολόγητο και δεν απαιτούνται παρασταστικά για τη δικαιολόγησή του.

Πότε ίσχυσε για πρώτη φορά ο νόμος; Στη δεκαετία του 1950 οι εφημερίδες εντάχθηκαν διατάξεις που αφορούσαν τις εξαγωγικές επιχειρήσεις και τους έδιναν την «ευελιξία» να χρησιμοποιούν μέρος του τζίρου τους για... ανορθόδοξους σκοπούς. Το 1992 επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη το αφορολόγητο ποσοστό αυξήθηκε στο 4% για τις εφημερίδες. Ο κ. Μητσοτάκης φέρεται να έχει αλλάξει άποψη για την απόφαση αυτή και γι’ αυτό είχε προτείνει πέρυσι στον νυν πρωθυπουργό την κατάργησή της.

Μέχρι πότε ίσχυε η σχετική διάταξη; Η ισχύς της έληξε στις 31 Δεκεμβρίου 2008 και ο πρώην υπουργός Επικρατείας Θεόδωρος Ρουσόπουλος είχε δηλώσει πως δεν επρόκειτο να δοθεί νέα παράταση. Η διάταξη είχε ανανεωθεί για τέσσερα χρόνια με απόφαση της κυβέρνησης Σημίτη τον Φεβρουάριο του 2004, λίγο πριν από τις βουλευτικές εκλογές και ύστερα από έντονες πιέσεις. Ενσωματώθηκε στον νόμο 3229 για θέματα ιδιωτικής Ασφάλισης. Είχαν προηγηθεί άλλες παρατάσεις με νόμους το 1999, το 2002 και το 2003.

Πλήττονται οι μικρές εφημερίδες από την κατάργηση του 2%; Πολύ λιγότερο από τις μεγάλες, καθώς οι τζίροι τους είναι εξαιρετικά μικροί και τα ποσά που αφορά η διάταξη το ίδιο.