ΨΗΦΙΖΩ ΝΙΚΗ, ΓΙΑΤΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΑΝΗΚΕΙ!

ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΝΙΚΗ κι όχι γαλάζιο, ρόζ σύριζα ούτε πράσινο! 

Τιμωρούμε τη ΝΔ για την προδοσία της ελληνικής οικογένειας, όπως τιμωρήσαμε τον προηγούμενο για την προδοσία της Μακεδονίας! 

 Στέλνουμε το μήνυμα ότι η προεδρίνα είναι ανεπιθύμητη να ηγείται του ελληνικού λαού, διότι αντί να τον ενώνει  τον διχάζει! Αυτή και ο Παυλόπουλος είναι ό,τι χειρότερο έχει περάσει από αυτή τη θέση! 

Γιατί το ΠΑΣΟΚ θα είναι αξιωματική αντιπολίτευση!

 Πολλοί δημοσιογράφοι και δημοσιογραφούντες ένιωσαν μεγάλη έκπληξη με το αποτέλεσμα των εκλογών της 21^ης Μαϊου 2023. Την ίδια έκπληξη θα έχουν και την Κυριακή της 25^ης Ιουνίου, όταν το θρίλερ της εκλογικής βραδιάς θα είναι το ποιό κόμμα θα κατακτήσει τη δεύτερη θέση και ποιό θα μείνει τρίτο! Γιατί το ΠΑΣΟΚ στη νέα Βουλή θα περάσει σαν αξιωματική αντιπολίτευση.

Συγκεκριμμένα, το ΠΑΣΟΚ θα κερδίσει μία έως δύο μονάδες από τη ΝΔ. δύο έως τέσσερεις μονάδες θα τραβήξει από το ΣΥΡΙΖΑ.

Το δε ΣΥΡΙΖΑ μία έως δύο μονάδες θα χάσει προς την ΠΛΕΥΣΗ, ενώ κάποιοι χρυσαυγίτες, κολλημένοι κασιδιαρικοί, που ψήφισαν το Μάϊο ΣΥΡΙΖΑ, την άλλη Κυριακή θα ψηφίσουν ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ!

Το δε ΚΚΕ θα μείνει μ΄ένα 5% το πολύ, όσο έχει δηλαδή σαράντα χρόνια από τη Μεταπολίτευση, με το πλεονάζον ποσοστό που είχε κερδίσει το Μάϊο, να οδεύει προς ΠΛΕΥΣΗ, ώστε η Ζωή να κάνει το τζέρτζελο στη νέα Βουλή!

Οπότε, έχουμε:

ΝΔ: 40% maximum

ΠΑΣΟΚ: 16,8%

ΣΥΡΙΖΑ: 16,3%

ΚΚΕ: 5%

ΛΥΣΗ: 3,8%

ΠΛΕΥΣΗ: 5%

ΝΙΚΗ: 5%

ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ: 2,1% κι εκτός Βουλής.

Διδάγματα από το Νογκόρνο Καραμπάχ

 Η πρόσφατη σύγκρουση στο Νογκόρνο Καραμπάχ και η ήττα της Αρμενίας, προκάλεσε κατά τεκμήριο συμπάθεια για τους Αρμένιους. Δεν πρόκειται για το είδος του ενδιαφέροντος που παλιότερα το συναντούσε κανείς-και ως αποτέλεσμα της αντιδυτικής κατά κανόνα προπαγάνδας- για κάθε λογής ‘αντιαποικιοκρατικές’ συγκρούσεις και αντάρτικα κατά δικτατορικών καθεστώτων. Τότε που γίνονταν ακόμα και διαδηλώσεις-κυρίως τη δεκαετία του ‘ 80- για το Ελ Σαλβαδόρ, τη Νικαράγουα και πολύ εντονότερα για την Παλαιστίνη και τους Παλαιστίνιους. Τότε που ήταν εύκαιρο στην Ελληνική κοινωνία ένα μοιρολόγι για κάθε ‘κατατρεγμένο’ του Κόσμου, ειδικά απέναντι στις ‘μεγάλες δυνάμεις και τα συμφέροντα’. Μια κατάσταση που αποτέλεσε ευκαιρία για ανέξοδη επαναστατική γυμναστική για κάθε λογής αργόσχολους αλλά και ‘πεδίο πολιτικής δόξης’ για τυχοδιώκτες.

Με τους Αρμένιους όμως τα πράγματα δεν είναι τα ίδια. Υπάρχει ένας βαθύς, έστω και υποσυνείδητος, δεσμός. Είναι το έθνος, που όπως και το δικό μας, βίωσε τη γενοκτόνο μανία των Νεότουρκων. Είναι μια όαση χριστιανική, με ανθρώπους ικανούς και πεισματάρηδες, κατά κανόνα ευφυείς και με εμπορικές αρετές, που τους επέτρεψαν να επιβιώσουν και να δημιουργήσουν μια ακμάζουσα και παρεμβατική διασπορά. Με τρόπο που κατάφεραν απέναντι στα μέσα και την πλημμυρίδα των Τούρκων, να πετύχουν την αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας, σε χώρες όπως η Γαλλία και να πετύχουν μια άνευ προηγουμένου κινητοποίηση στις Ηνωμένες Πολιτείες. Και να πετύχουν να στρατεύσουν με ζέση πατριωτική, ομογενείς τους, που κατά τα άλλα δεν έχουν ουδεμία οργανική σχέση με το σύγχρονο Αρμενικό Κράτος. Και το πέτυχαν αυτό σε όλες τις βαθμίδες. Από την πολιτική, με αντιπροσωπευτικότερες φυσιογνωμίες τον Ρώσο Υπουργό Άμυνας Λαβρώφ και στο παρελθόν τον Γάλλο Πρωθυπουργό Μπαλαντύρ μέχρι και τον χώρο της show business, με πρώτη την Κιμ Καρντάσιαν.

Τι πήγε λοιπόν στραβά για ένα έθνος με οικουμενική παρουσία και γνώρισε την πολεμική ταπείνωση στο μέχρι προ ολίγων εβδομάδων, καύχημα της νέας Αρμενίας, το Νογκόρνο Καραμπάχ; Γιατί ήταν η επιτυχία της να επικρατήσει το 1992 στο Καραμπάχ, απέναντι στο πλούσιο Αζερμπαϊτζάν, που της επέτρεψε να πιστεύει ότι μπορούσε να επιβιώσει και να διεκδικήσει. Σε ένα γεωπολιτικό περιβάλλον αφιλόξενο, με ισχνούς πόρους και περιτριγυρισμένη, με εξαίρεση τη Γεωργία, από όλες τις εκδοχές του Ισλάμ. Η νίκη της στο Καραμπάχ και η επικράτησή της σε επτά γειτονικές επαρχίες, που μέχρι την εποχή εκείνη ήταν Αζέρικα εδάφη, προσέδωσε αίγλη και κύρος στους πρωτεργάτες της επιτυχίας. Από τον θύλακα του Καραμπάχ ήταν και ο πρώην Πρόεδρος Σαργκισιάν -και μάλιστα Υπουργός Αμύνης του αυτόνομου θύλακα- τον οποίο διαδέχθηκε ο μόλις παραιτηθείς και ηττημένος Πασινιάν. Και επειδή στη Ιστορία, αρέσουν τα παιχνίδια, από έναν άλλο θύλακα, αυτόν του Ναχιτσεβάν μέσα στην Αρμενία, για τον οποίο πλέον οι Αρμένιοι προβλέπεται να παράσχουν διάδρομο επικοινωνίας του με το Αζερμπαϊτζάν, προέρχεται ο γενάρχης των Αλίγιεφ, Χαιντάρ Αλίγιεφ, πατέρας του σημερινού Αζέρου Προέδρου.

Ειπώθηκε ότι οι Αρμένιοι ηττήθηκαν λόγω της συντριπτικής υπεροχής των Αζέρων σε μέσα, περιλαμβανομένων και των drones, που τους παρείχαν οι Τούρκοι. Όπως και συμβούλους αλλά και εμπειροπόλεμους μισθοφόρους. Λεφτά άλλωστε οι Αζέροι διαθέτουν. Δεν φαίνεται όμως να είναι μόνο αυτή η αιτία. Και σε μια άλλη σύγκρουση που σοβεί εδώ και χρόνια στην Υεμένη, ο καθεστωτικός στρατός που στηρίζεται από μια συμμαχία κρατών, που διαθέτουν και χρήμα και μέσα, με πρώτη τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, δεν έχει καταφέρει να τιθασεύσει τους αντάρτες Χούτι.

Το είπε εξάλλου και ο Πρόεδρος του Καραμπάχ. Οι Αρμένιοι έχασαν γιατί δεν πολέμησαν, όλοι τουλάχιστον, όπως έπρεπε και όπως αναμένονταν. Είπε μάλιστα ότι το κρίσιμο διήμερο που προηγήθηκε της συνθηκολογήσεως, τμήματα κυρίως των εθελοντών, αλλά και ειδικές δυνάμεις που είχαν έρθει από την Αρμενία, εγκατέλειψαν τις θέσεις τους και αρνήθηκαν να εκτελέσουν διαταγές. Το αποτέλεσμα μετά από αυτό ήταν προδιαγεγραμμένο.

Η οδυνηρή εξέλιξη της συνθηκολόγησης, ήταν η κορυφή του παγόβουνου. Προηγήθηκε η αδράνεια τριάντα ετών. Η Αρμενία φάνηκε να επαναπαύεται στην επιτυχία του 1992. Να αναλαμβάνει ρίσκα, χωρίς να μπορεί να τα υποστηρίξει. Αντίστοιχα πίστεψε πως είχε την αύρα του νικητή. Μόνο που αυτό μπορεί και να υπνωτίσει. Και να οδηγήσει ή να δικαιολογήσει την αδιαφορία και την ολιγωρία. Φάνηκε ότι δεν υπήρχαν πρωτόκολλα δράσης και γραμμές αμύνης. Ή κι αν υπήρχαν δε λειτούργησαν. Ούτε τα κατάλληλα οπλικά συστήματα. Ούτε και οι εγγυήσεις από συμμάχους και συμμαχίες. Στα δύσκολα είσαι μόνος. Αλλά ούτε και η Αρμενική διασπορά δραστηριοποιήθηκε. Με τρόπο τουλάχιστον λειτουργικό και στοχευμένο. Για όλα αυτά η ευθύνη των κυβερνώντων είναι αποκλειστική και τεράστια. Ούτε επιμερίζεται, ούτε εκχωρείται. Ούτε και αμνηστεύεται. Στα υπόψη. Πηγή: https://www.antinews.gr/action.read/kosmos/didagmata-apo-to-nagkorno-karampax/5.147722

 

 

Σύριζα –Χρυσή Αυγή, συγκοινωνούντα πτυελοδοχεία

Πολλοί μπορεί να ξενίζονται μ’ αυτόν τον χαρακτηρισμό, αλλ’ αν ανατρέξουμε στον τρόπο που γιγαντώθηκαν αμφότερα αυτά τα κόμματα, θα διαπιστώσουμε ότι προσεγγίζει την αλήθεια.

Ας θυμηθούμε τα γεγονότα πριν την προσφυγή στο ΔΝΤ επί ΓΑΠ. Γιατί η ιστορία ξεκινά από το όχι και τόσο μακρινό 2010, όταν ο αυτοδύναμος τότε ΓΑΠ αποφασίζει την προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου προς «σωτηρία» της εθνικής οικονομίας.

Απέναντι δεν ίστατο πια ο έτερος «γόνος» Κώστας Καραμανλής, αλλά ούτε και η θυγατέρα Μητσοτάκη, όπως πίστευαν και προπαγάνδιζαν διαρκώς μέχρι τις εσωκομματικές στη ΝΔ του 2009 όλα τα κανάλια και ραδιόφωνα της διαπλοκής. Παρά ταύτα οι ψηφοφόροι της συντηρητικής παρατάξεως έδωσαν τη νίκη κι εκλογή από τον πρώτο γύρο στον Αντώνη Σαμαρά, όταν έδωσε ένα καθαρό όραμα όχι μόνο στον συντηρητικό ψηφοφόρο αλλά και στον κάθε Έλληνα πολίτη για ελπίδα της εθνικής υπερηφάνειας και αξιοπρέπειας σε μια Ενωμένη Ευρώπη.

Εκλέγεται, έτσι, παρά τις προσδοκίες της εν Ελλάδι διαπλοκής πρόεδρος της συντηρητικής παρατάξεως κι εναλλακτικού φορέα εξουσίας. 

Βγήκε, λοιπόν, από το 2010 μπροστά και τόνισε με ομιλίες και συνεντεύξεις του ότι: «εγώ μία και μόνη Εξεταστική θα κάνω, για το πώς μπήκαμε στο Μνημόνιο». Όλη η διαπλοκή έσπευσε τότε να τον διαβάλει και να τον αποκαθηλώσει, αναγκάζοντας τον εντός του Προεδρικού Μεγάρου, με τον τότε Πρόεδρο, τον Γ. Παπανδρέου, τον Γ. Καρατζαφέρη, και τον Ευ. Βενιζέλο, κατόπιν πολλού «ξύλου», να τον αναγκάσουν να συναινέσει σε συμμετοχή στην ελεγχόμενη Κυβέρνηση Παπαδήμου.  Λύγισαν τον Σαμαρά καταδεικνύοντας την οικτρή κατάσταση της οικονομίας, ώστε να ροκανίσουν τη βέβαιη μέχρι τότε αυτοδυναμία, αν πηγαίναμε άμεσα σε εκλογές. Μαζί κατάφεραν να απογοητεύσουν και τον ελληνικό λαό εμφανίζοντας τον Αντώνη Σαμαρά σαν ένα ακόμη πιόνι του συστήματος εξουσίας. Απογοήτευσαν κι έστρεψαν τον ελληνικό λαό προς άλλες ατραπούς σωτηρίας! Τους μεν δεξιούς ψηφοφόρους, που ήθελαν εθνικά υπερήφανη πολιτική προς τους μπράβους του νεοναζισμού, ενώ τους κεντροαριστερούς κι αριστερούς, απογοητευμένους από το πάλαι ποτέ κραταιό πασόκ, ψηφοφόρους προς το νέο μόρφωμα του σύριζα, που προερχόμενο από τον παλαιό συνασπισμό κέρδισε τους πασόκους και όχι μόνο.

Κατάφεραν, έτσι, στις εκλογές του 2012 να αποσοβήσουν μια λογική αυτοδυναμία Σαμαρά διατηρώντας τα μέχρι τότε βρώμικα εις βάρος της πατρίδας κεκτημένα τους. 

Κατάφεραν με τις διπλές εκλογές του 2012 να παραγραφούν όλες οι ποινικές και πολιτικές ευθύνες της κυβέρνησης Καραμανλή αλλά και του Παπανδρέου. Αφαιρώντας δε τη δυνατότητα αυτοδυναμίας από τη ΝΔ να στερήσουν από τον Σαμαρά τη δυνατότητα σύστασης Εξεταστικής για το πώς φθάσαμε στο Μνημόνιο.

Κι έτσι, φθάσαμε στη γιγάντωση ενός εκλογικά ανύπαρκτου νεοναζιστικού μορφώματος και στην εκτόξευση στη θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης του περιθωριακού Συνασπισμού εύκολου, άλλωστε μειοδότη από τα 90’s σε εθνικές υποχωρήσεις σε καίρια προβλήματα που ταλάνιζαν και ταλανίζουν ακόμη τον ελληνισμό, όπως το σκοπιανό πρόβλημα, το κυπριακό, το ζήτημα της εθνικής ταυτότητας των πολιτών κλπ…   

όλα τα λαμόγια του ΠΑΣΟΚ σύριζα στην Κουμουνδούρου...

Το πάλαι ποτέ ακμάζον ΠΑΣΟΚ πνέει τα λοίσθια. Τρία κόμματα ερίζουν επί των ερειπίων του! Αφ’ ενός το ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική του «όλα επιτρέπονται» του αείμνηστου ηγέτη του και των αφειδώλευτων παροχών. Από την άλλη ένας εθνικιστικός και κομματικός παροξυσμός που συνδυάζει το παπανδρεϊκό «η Ελλάδα στους Έλληνες» με ναζιστικό χαιρετισμό. Κι από τον απομένοντα θνήσκοντα οργανισμό του ΠΑΣΟΚ να παλεύουν για το ποιός θα κρατήσει το μεγαλύτερο μέρος, ή το βενιζελικό τμήμα ή το παπανδρεϊκό κίνημα σαν brand name των Παπανδρέου η κουβελική παραφυάδα. Γιατί, όπως αποκάλυψε ο βουλευτής Μπούκουρας και η Χρυσή Αυγή έπινε νερό από τα ίδια νάματα μαζί με το ΣΥΡΙΖΑ. Η μόνη διαφορά μεταξύ τους ότι έπιναν νερό από την άλλη πλευρά του πασοκικού ποταμού.
Με μια διαφορά ότι όλη μούργα του παλαιού ΠΑΣΟΚ έχει μετακομίσει σύριζα στην Κουμουνδούρου. Από τον Φωτόπουλο της ΔΕΗ μέχρι τον Μπαλασόπουλο της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Μέσα σ’ όλο αυτό το αρρωστημένο περιβάλλον καλείται ο Αντώνης Σαμαράς να βγάλει τη χώρα στο ξέφωτο. Το δίλημμα των βουλευτικών εκλογών ξεκάθαρο. Η πατρίδα θα γυρίσει πίσω στο παρελθόν που μας ώθησε στη σημερινή κρίση ή θα κάνει το άλμα προς το μέλλον αποδεικνύοντας ότι τι Γένος μας έχει ακόμη τις αντοχές του παρελθόντος.

nous sommes tous Charlie? (είμαστε όλοι Charlie?)

Με το δεδομένο ότι η ανθρώπινη ζωή είναι κάτι το ιερό και συνεπώς ο φόνος πάντοτε κατακριτέος, αναρωτιόμαστε σήμερα τι κοινό έχει η σημερινή Γαλλία με την Γαλλία της εποχής του Βολταίρου, όταν εκείνος έγραψε ότι «διαφωνώ με όσα λες, αλλά θα δώσω και τη ζωή μου για να τα λές».

Έχει, όμως η σάτιρα το δικαίωμα να διακωμωδεί τα ιερά και όσια ολόκληρων κοινωνικών ομάδων? Και βέβαια, ο φανατικός που δολοφονεί δεν γνωρίζει από δημοκρατία… Ο καλλιτέχνης που σατιρίζει ιερά πρόσωπα γνωρίζει τι θα πεί το δημοκρατικό δικαίωμα του ανήκειν σε κάποια κοινότητα?

Διότι αυτό που ένας χριστιανός λόγω κουλτούρας δεν διανοήθηκε να πραγματοποιήσει έχοντας πίσω του ένα background πολιτισμού, ο μουσουλμάνος, ο οποίος ζει εξακόσια είκοσι δύο χρόνια πίσω λόγω Εγείρας.

Πόσο δημοκρατικό δικαίωμα είναι η προσβολή προφητών κι αυτού ακόμη του ίδιου του Θεού?

Μαθηματικές εξισώσεις στην πολιτική

Δε γνωρίζω αν επιτρέπονται συγκρίσεις μεταξύ εξισώσεων στα μαθηματικά και την πολιτική, αλλά χάριν παιδιάς ας το επιχειρίσουμε…

Η Χρυσή Αυγή χαρακτηρίσθηκε από την Ελληνική Δικαιοσύνη ως εγκληματική οργάνωση, λόγω τις συμμετοχής των μελών της σε βίαιες εγκληματικές ενέργειες.

Οι ομοιότητες της Χρυσής Αυγής και της πάλαι ποτέ 17^ης Νοέμβρη εμφανέστατες…

Ο Νικόλας Μιχαλολιάκος θυμίζει τον Αλέξανδρο Γιωτόπουλο, σαν «πατερούληδες» των οργανώσεων τους. Ο Χρήστος Παππάς, υπαρχηγός της ΧΑ προσομοιάζει με Κουφοντίνα. Ο Παναγιώταρος, λόγω όγκου είναι ο μεγάλος αδελφός Ξηρός. Ο Μπαρμπαρρούσης με τον Σάββα Ξηρό, λόγω του «εκρηκτικού» του χαρακτήρα. Αμφότερες οι οργανώσεις δεν δίσταζαν ακόμη και στη διάπραξη φόνου. Η μόνη διαφορά ότι η 17Ν αρεσκόταν σε βομβιστικές ενέργειες, ενώ η ΧΑ ορμούσε σε δύστυχους μετανάστες για τους οποίους ουδείς θα ενδιαφερόταν για την απώλειά τους. Διότι αυτοί οι δυστυχείς δεν ήταν ούτε στρατιωτικοί ακόλουθοι αλλοτρίων πρεσβειών ούτε προβεβλημένα μέλη της ελλαδικής μας κοινωνίας.

Είδαμε, ήδη, τον Ρουπακιά εν είδει Ξηρού, να μεταφέρεται στον ανακριτή με αλεξίσφαιρο…

Αμφότερες εξέπεμπαν μια ιδεολογία του μίσους, την οποία, παρά την ειδεχθή όψη τους, πολλοί εζήλωσαν. Ο Μπάμπης Παπαδημητρίου χαρακτήρισε ένα μέρος τουλάχιστον της ΧΑ ως «σοβαρής»

Το ΣΥΡΙΖΑ στη βρεφική του ηλικία (του 4%) ουδέποτε αποδοκίμασε επισήμως την 17Ν.

Τελικά, ο Χρύσανθος δικαιώνεται και τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ που βγήκαν να κατηγορήσουν τον Πρωθυπουργό λόγω του συμβούλου του έχασαν τη λαλιά τους. Και φυσικά που να τολμήσουν να κάνουν λόγο για την πολιτική ανωμαλία που είχαν κατά νου περί αντικατάστασης του Πρωθυπουργού από άλλο πρόσωπο και με την στήριξη ακόμη και του ΣΥΡΙΖΑ, όπως αποκάλυψαν τα ΕΠΙΚΑΙΡΑ στο τελευταίο τεύχος. 

Πού είναι ο Τσίπρας κι ο Μιχαλολιάκος? Οέο!!!

Μήπως είδε κάποιος τους μεγάλους υπερασπιστές του λαού από αριστερά και δεξιά Τσίπρα και Μιχαλολιάκο? Διότι τέτοιες ημέρες δεν εμφανίσθηκαν πουθενά. Ούτε Μεγάλη Παρασκευή σε κάποιον Επιτάφιο, ούτε τη νύχτα του Μ.Σαββάτου στην Ανάσταση. Αγωνίζονται για τα δικαιώματα του ελληνικού λαού κρυμμένοι στα λαγούμια τους? Εντάξει, τους έχουμε καταλάβει ότι ο πρώτος είναι άθεος κι ο δεύτερος αντίχριστος, αλλά μη μας το παίζουν ηθικά στοιχεία....

Η σημερινή μας κρίση υπό το πρίσμα της συνεχιζόμενης σύγκρουσης των δύο κόσμων

Καθώς ο λαός μας ευρίσκεται στο χείλος της καταστροφής, πιστεύουμε ότι είναι πλέον επείγουσα και sine qua non συνθήκη επιβίωσης για μάς, να  αναστοχασθούμε την ιστορία μας, να την προσεγγίσομε με κριτικό βλέμμα και εξ αυτού να καταλάβομε ακριβώς που ευρισκόμαστε και πάνω από όλα ποίοι είμαστε εμείς, αλλά και ποιοι είναι οι άλλοι με τους οποίους σχετιζόμαστε και από τους οποίους δυστυχώς εξαρτάται πλέον η ζωή μας. Βασική προϋπόθεση στην προσέγγισή μας αυτή θα πρέπει να είναι ο προσδιορισμός του διπόλου Ρωμανίας -  Φραγκίας.

Είμαστε σίγουρος ότι εάν ερωτηθούν εκατό νεοέλληνες για το τι είναι η Ρωμανία η συντριπτική τους πλειοψηφία είτε θα δηλώσει πλήρη άγνοια, είτε θα αναφερθεί λανθασμένα στο σύγχρονο κράτος της Ρουμανίας.  Όλοι έχομε ακούσει και θεωρούμε ότι είμαστε απόγονοι και συνεχιστές του «Βυζαντίου» ή όπως λέμε της «Βυζαντινής Αυτοκρατορίας», όμως λίγοι είναι αυτοί που γνωρίζουν ότι το πραγματικό όνομα του κράτους μας ήταν Ρωμανία και οι πρόγονοί μας αποκαλούνταν Ρωμηοί και ποτέ «Βυζαντινοί». Οι όροι «Βυζάντιο» και «Βυζαντινοί», όταν αναφέρονται στα μετά το 330 μ.Χ. πράγματα της αυτοκρατορίας είναι ψευδεπίγραφοι, παρελκυστικοί, παραπλανητικοί και καθιερώθηκαν δολίως, από τον Γερμανό «ιστορικό» Ιερώνυμο Wolf,  για να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένες σκοπιμότητες. «Εφευρέθηκαν» τον 16^ο αιώνα και η χρήση τους γενικεύθηκε μόλις τα τελευταία 200 χρόνια. Δεν είναι όμως του παρόντος να ασχοληθούμε με την ονοματολογία.

Η Ρωμανία λοιπόν ήταν ένα ενιαίο κράτος με πρωτεύουσα αρχικά τη Ρώμη και στη συνέχεια τη Νέα Ρώμη/Κωνσταντινούπολη. Μετά το διάταγμα του Καρακάλα, αλλά κυρίως μετά το Μέγα Κωνσταντίνο και τη ζύμωση του λαού με το Χριστιανισμό διαμορφώθηκε μια νέα αυτοσυνειδησία, που είθισται να αποκαλούμε  «Ρωμαίικη συνείδηση».  Μια ρωμαίικη ταυτότητα, που θα ακολουθήσουν οι πρόγονοί μας πιστά και υπερήφανα μέχρι περίπου το 1830. Αυτή η ταυτότητα  υπαγόρευε μιαν υπερεθνική πρόσληψη και αντίληψη των πραγμάτων και μια βαθειά αγάπη στο πρόσωπο του Χριστού και της Εκκλησίας και δια αυτής της αγάπης, αγάπη και προς το πρόσωπο του συνανθρώπου. Με άλλα λόγια στα θεμέλια του κοινού ελληνορωμαϊκού πολιτισμού των λαών της αυτοκρατορίας, ο χριστιανισμός θα διαμορφώσει μια νέα πολιτισμική ταυτότητα, τη ρωμαίικη ταυτότητα. Η Ρωμανία αντιλαμβάνεται πλέον τον εαυτό της ως τη μόνη, ενιαία, αδιαίρετη, οικουμενική, συντεταγμένη χριστιανική πολιτεία επί της γης. Άξονας, ζητούμενο, λόγος ύπαρξης και πρόταγμά της καθίσταται η «σάρκωση του Λόγου», η βίωση της Βασιλείας του Θεού όχι σε μιαν αφηρημένη, ασαφή, ελπιζόμενη, μεταφυσική διάσταση, αλλά εν τοις πράγμασι και στην καθημερινή βιωτή. Ο Ρωμηός, ο πολίτης της αυτοκρατορίας έχει επίγνωση και συναίσθηση του μεγάλου πολιτισμικού φορτίου που κουβαλά στους ώμους του και είναι βαθύτατα πιστός. Πιστεύει στην Ορθοδοξία και θεωρεί ότι αν απομακρυνθεί από αυτήν, το κράτος γρήγορα θα χαθεί, όπως κάθε τι φθαρτό στον υλικό τούτο κόσμο. Είναι αδιανόητο στη σκέψη του ότι μπορεί να υπάρξει αντίθεση συμφερόντων Κράτους και Εκκλησίας. Θεωρεί ότι η πίστη του είναι αυτή που θα τον διατηρήσει ελεύθερο, ακόμα και στην περίπτωση απώλειας της κρατικής υπόστασης. Ο Ρωμηός ελεύθερα και υπερήφανα ζει, χαίρεται και προασπίζεται  αυτόν τον τρόπο ύπαρξης.

 Από την Αγγλία έως τον Ευφράτη και από το Δούναβη έως την Αίγυπτο οι Ρωμηοί αισθάνονται και είναι αδέλφια.  Υπερβαίνουν αβίαστα κάθε εθνική, φυλετική ή γλωσσική διαφορά. Ιδιαίτερα η γλώσσα δεν απετέλεσε ποτέ κανένα πρόβλημα. Απ’ άκρου εις άκρον της αυτοκρατορίας η ελληνική γλώσσα  κυριαρχεί. Ας θυμηθούμε απλώς ότι και η προς Ρωμαίους επιστολή του Παύλου είναι γραμμένη στα Ελληνικά, όπως ελληνόφωνοι είναι και οι 13 από τους 16 πρώτους Πάπες της Ρώμης.  Όμως και η Λατινική εχρησιμοποιείτο αρκετά ειδικά σε ορισμένες επαρχίες χωρίς αυτό να διαφοροποιεί την ταυτότητα των Ρωμηών.  Ας αναλογισθούμε ότι ακόμα και σήμερα υπάρχουν στην πατρίδα μας δεκάδες χιλιάδες Βλάχοι που μιλούν μια λατινική διάλεκτο, χωρίς αυτό να τροποποιεί ή αλλοιώνει την αυτοσυνειδησία και το φρόνημά τους. Ή ακόμα πόσοι και πόσοι ήρωες της επανάστασης του 1821 δε μιλούσαν αρβανίτικα, αλλά είχαν ακέραιη Ρωμαίικη αυτοσυνειδησία. Εξάλλου πάμπολλοι Ρωμηοί, ειδικά οι μορφωμένοι, καθ’ όλη τη διάρκεια της αυτοκρατορίας ήταν δίγλωσσοι μιλώντας και ελληνικά και λατινικά.

Παρά τις αμέτρητες προσωπικές αστοχίες, παρά τα αναμφισβήτητα σφάλματα, τις εντάσεις και τις αποτυχίες, παρά τις αιρέσεις και τις θεολογικές έριδες που κορυφώθηκαν με τον μακροχρόνιο αδελφοκτόνο εμφύλιο για το θέμα των εικόνων, όλοι οι Ρωμηοί από τον τελευταίο πολίτη μέχρι τον αυτοκράτορα αγωνίσθηκαν και υπερασπίσθηκαν μια καινοφανή προσωπική και κοινωνική συγκρότηση και διαμόρφωσαν ένα πολιτισμικό υπόδειγμα που το πρότειναν και στους άλλους λαούς. Και οι άλλοι λαοί αβίαστα και με βάση τη δική τους παράδοση προσέλαβαν ή όχι το μοντέλο αυτό. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι, παρότι η Ρωμανία ήταν για πολλούς αιώνες η απόλυτη υπερδύναμη σε όλους τους τομείς, ποτέ δεν θέλησε στην υπερχιλιετή της ζωή να εξέλθει των συνόρων και να κατακτήσει νέα εδάφη. Μονάχα μια φορά ο στρατός βγήκε εκτός συνόρων υπό τον αυτοκράτορα Ηράκλειο και αυτό έγινε για την ανάκτηση του Τιμίου Σταυρού από τους Πέρσες (που τον είχαν προηγουμένως αποσπάσει από τα Ιεροσόλυμα) και γρήγορα ο στρατός επανήλθε στα ίδια. Πάντοτε όμως η Ρωμηοί υπερασπίσθηκαν μέχρις εσχάτων τα πάτρια εδάφη και τον πολιτισμό τους ή προσπάθησαν να απελευθερώσουν εδάφη και Ρωμηούς κατακτημένους από άλλους λαούς, όπως έγινε και εδώ στην περίπτωση της Κρήτης.

Αναρίθμητοι εχθροί επιτέθηκαν στην αυτοκρατορία. Από τους σημαντικότερους ήταν τα γερμανικά φύλλα. Φράγκοι, Λογγοβάρδοι, Γότθοι, Βαυαροί, Ερούλοι, Βάνδαλοι, Σάξωνες και τόσοι άλλοι. Λαοί εντελώς πρωτόγονοι, παντελώς αμόρφωτοι, με παγανιστικά ήθη και έθιμα, χωρίς αστική ζωή, χωρίς ιστορία, χωρίς τέχνες, χωρίς επιστήμες, χωρίς εμπορικές συναλλαγές, χωρίς νομισματική κυκλοφορία, χωρίς τίποτα. Μόνο εγωισμός και βαρβαρότητα. Ακόμα και σήμερα η έννοια του βανδάλου είναι ταυτισμένη με την ωμή βία και θηριωδία. Το πολιτισμικό χάσμα ανάμεσα στη Ρωμανία και τους λαούς αυτούς ήταν αβυσσαλέο. Αναφέρεται ότι ακόμα και το 10^ο αιώνα όταν η ανηψιά του Τσιμισκή πριγκίπισσα Θεοφανώ παντρεύεται τον Όθωνα Β΄ και πηγαίνει στη Γερμανία, οι Γερμανοί σκανδαλίσθηκαν αφόρητα επειδή έκανε μπάνιο και φορούσε μεταξωτά ρούχα, ενώ λίγο αργότερα η ξαδέλφη της Μαρία η Αργυρή έκανε τους Βενετούς να φρίξουν επειδή χρησιμοποιούσε πιρούνι.  Το 1125 και ενώ οι δυτικοί θεολόγοι αναρωτιόντουσαν ακόμα αν η γυναίκα έχει ψυχή ή όχι (το θέμα το έλυσαν τελικά τον 16^ο αιώνα) στο νοσοκομείο της Μονής του Παντοκράτορα στην Κωνσταντινούπολη υπηρετούσαν μαζί με τους άνδρες ιατρούς, μία γυναίκα ιατρός, τέσσερεις γυναίκες βοηθοί ιατροί, και δύο γυναίκες αναπληρωματικοί βοηθοί. Για να μην αναφερθούμε στις πολλές φορές, που η ίδια η διακυβέρνηση ολόκληρης της αυτοκρατορίας ήταν στα χέρια γυναικών. Παρότι οι περισσότεροι από αυτούς τους λαούς ήρθαν σε επαφή με το Χριστιανισμό η επίδραση που τελικά δέχτηκαν ήταν καθαρά επιφανειακή, ενώ οι πιο πολλοί από αυτούς  αποδέχθηκαν και προσχώρησαν σε κάποια αίρεση (Αρειανισμός).

Από τα ισχυρότερα Γερμανικά φύλλα ήταν και οι Φράγκοι, που προέρχονταν από τη Βαλτική. Αφού απωθήθηκαν πολλές φορές από τους Ρωμαίους τους επιτράπηκε τελικά το 358 μ.Χ. να εγκατασταθούν στην περιοχή της Τοξανδρίας (Βέλγιο). Παρότι ο βασιλιάς τους Χλωδοβίκος (481-511 μ.Χ.) και μια ελίτ περί αυτόν βαπτίσθηκαν χριστιανοί, η επίδραση του Χριστιανισμού σ΄ αυτούς ήταν κατά το μάλλον ή ήττον επιφανειακή.  Ο παγανισμός και οι λαϊκές δοξασίες διατηρήθηκαν εξαιρετικά ισχυρές στον εντελώς αμόρφωτο αυτό λαό. Προϊόντος του χρόνου και με συνεχείς λεηλασίες και επιδρομές οι Φράγκοι κατακτούν τη Γαλατία. Θάνατος, οδύνη, καταστροφή και πένθος επικρατούν παντού. Ο Ρωμαίικος πολιτισμός εξαφανίζεται πλήρως από τη Γαλατία, η ελληνική παιδεία, οι αρχαίοι συγγραφείς, οι εκκλησιαστικοί πατέρες και τα έργα τους δεν υπάρχουν πλέον. Ελάχιστοι είναι αυτοί που γνωρίζουν να γράφουν και να διαβάζουν. Οι τεχνικές γνώσεις των Ρωμαίων (κατασκευή δρόμων, γεφυρών κλ.) χάνονται. Συσσωρευμένες γνώσεις 1500 ετών εξαφανίζονται. Το νομισματικό, οικονομικό σύστημα και οι εμπορικές συναλλαγές καταρρέουν. Χρήματα δεν κυκλοφορούν και οι συναλλαγές γίνονται σε είδος. Τα αστικά κέντρα παρακμάζουν. Οι επικοινωνίες είναι περιορισμένες. Κάθε περιοχή κλείνεται στο εαυτό της και αυτοσυντηρείται με την τοπική παραγωγή.

Τον 8^ο αιώνα οι Φράγκοι αισθάνονται πλέον αρκετά δυνατοί για να διεκδικήσουν για αυτούς την αρχηγία της «Χριστιανικής Οικουμένης». Η αντίληψη όμως του απλού λαού ότι στην κορυφή της Οικουμένης βρίσκεται μόνο ο Ρωμαίος αυτοκράτορας είναι τόσο ισχυρή,  ώστε θα οδηγήσει τον πιο φιλόδοξο και ικανό Φράγκο βασιλιά, τον Καρλομάγνο σε ανοικτή σύγκρουση με τη Ρωμανία και σε σειρά πρωτοφανών ενεργειών εναντίον της Ρωμηοσύνης με επιπτώσεις που φθάνουν μέχρι σήμερα. Θα πρέπει δε να σημειώσομε ότι τις πολιτικές επιδιώξεις τους οι Φράγκοι τις επένδυαν με θρησκευτικό μανδύα για να μπορέσουν να διαφοροποιηθούν από την Κωνσταντινούπολη και να δικαιολογήσουν κάπως τις πράξεις τους. Στη σύνοδο του Λατερανού το 769, όπου εκτός των 39 Ρωμηών Επισκόπων συμμετέχουν και 12 Φράγκοι Επίσκοποι αποφασίζεται μεταξύ των άλλων και η άνευ όρων υποστήριξη της προσκύνησης  των εικόνων. Είναι η εποχή που στην Κωνσταντινούπολη επικρατεί η εικονομαχική άποψη και άρα οι Φράγκοι θα πρέπει να διαφοροποιηθούν. Λίγα χρόνια όμως αργότερα στη Νίκαια το 787 υπό την εικονόφιλη αυτοκράτειρα  Ειρήνη γίνεται η Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος (στην οποία συμμετέχει και αντιπροσωπεία του Πάπα Ρώμης), η οποία και αποφασίζει πανηγυρικά την αναστήλωση των εικόνων. Οι Φράγκοι αντί να χαρούν όπως κάνομε ακόμα και εμείς σήμερα μετά από τόσα χρόνια, διαφοροποιούνται και πάλι τασσόμενοι εναντίον των εικόνων. Ο Καρλομάγνος συγκαλεί μεγάλη Φραγκική σύνοδο στην Φρανκφούρτη το 794, όπου αποδοκιμάζεται ή προσκύνηση των εικόνων, απορρίπτεται ο τίτλος «Οικουμενική» για τη Σύνοδο της Νίκαιας και εισάγεται αυθαίρετα το περίφημο filioque στο Σύμβολο της Πίστεως. Αντιθέτως με τα νομιζόμενα, το Πατριαρχείο Ρώμης αρνείται μετ’ επιτάσεως τα της Συνόδου της Φρανκφούρτης και μάλιστα ο Πάπας Λέων ο Γ΄ (796-816 μ.Χ.) θα γράψει το ορθό σύμβολο της Πίστεως (χωρίς το filioque) σε δύο ασημένιες πλάκες (Λατινικά και Ελληνικά) και θα τις αναρτήσει μέσα στο ναό του Αγίου Πέτρου για να τις βλέπουν όλοι. Όλοι οι Πάπες Ρώμης έκτοτε θα συνεχίσουν να αρνιούνται το filioque, έως ότου δύο αιώνες αργότερα το 1009 οι Φράγκοι με τη βία ενθρονίζουν Φράγκο Πάπα και τα πράγματα πλέον θα αλλάξουν ριζικά.

Για να ελαχιστοποιήσουν τα εμπόδια στην ιμπεριαλιστική τους πολιτική και να αποκόψουν τους Ρωμηούς της Ιταλίας από την πρωτεύουσά τους Κωνσταντινούπολη και από τους λοιπούς ελεύθερους ομοεθνείς τους Ρωμηούς εισάγουν σταδιακά τη χρήση του ονόματος «Graeci» διαφοροποιώντας έτσι τους Ελληνόφωνους Ρωμηούς από τους λατινόφωνους Ρωμηούς. Ένα όνομα ξεχασμένο παντελώς από την αρχαιότητα και για πολλούς αιώνες, επαναχρησιμοποιείται για να εξυπηρετήσει ιμπεριαλιστικές σκοπιμότητες.  Και όχι μόνο θα μάς αλλάξει το όνομα, αλλά θα φροντίσουν αυτός και οι επίγονοί του έκτοτε συστηματικά να ταυτίσουν την έννοια του Ρωμηού με κάθε αρνητικό χαρακτηρισμό και ιδιότητα.

Το αποκορύφωμα της θρασύτητας του Καρλομάγνου ήταν η μεθοδευμένη στέψη του τα Χριστούγεννα του 800 μ.Χ. μέσα στο ναό του Αγίου Πέτρου από τον Πάπα σε «Αυτοκράτορα Ρωμαίων», ενώ αργότερα θα ιδρυθεί  και η «Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία» που με διάφορους τίτλους θα συνεχίσει την πορεία της  μέχρι το 1806,  που θα διαλυθεί από το Ναπολέοντα.

Η Δύση (η Φραγκία ή Φραγκιά όπως είναι αποτυπωμένη στη Ρωμαίικη συνείδηση) μετά τον Καρλομάγνο θα συνεχίσει αυτόνομη και τυφλή το ατέλειωτο ταξίδι της βαρβαρότητάς της στο χρόνο. Θα ακολουθήσουν η κατάληψη της Ιταλικής χερσονήσου και ο πλήρης αφανισμός της Ρωμηοσύνης της, το φεουδαρχικό σύστημα, ο Καισαροπαπισμός του «αλάθητου» Πάπα, η εξαθλίωση της Εκκλησίας που καθίσταται όργανο τυραννίας, οι Ιερές Εξετάσεις, οι διωγμοί των αντιφρονούντων, τα συγχωροχάρτια, ο πλήρης σκοταδισμός του Μεσαίωνα, οι Σταυροφορίες με τις βαναυσότητες του 1204 και της Λατινοκρατίας που ακολούθησε, η εξαφάνιση των λαών της Αμερικής, η αποικιοκρατία, η καταπίεση και εξαθλίωση τόσων υποταγμένων λαών σε όλο τον κόσμο, το δουλεμπόριο, οι παγκόσμιοι πόλεμοι, ο ρατσισμός, το Ολοκαύτωμα, η ζούγκλα του αχαλίνωτου καπιταλισμού των ημερών μας, η καταστροφή του περιβάλλοντος, η πλήρης και χωρίς αναστολές εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο. Τα πάντα θυσιάζονται στο όνομα του δικού τους συμφέροντος, του συμφέροντος του βάρβαρου Δυτικού ανθρώπου. Μια Δυτική κοινωνία χωρίς μεταφυσική, χωρίς Χριστό, μόνο με ίδιον συμφέρον, ανάγκη για δύναμη,  «ζωτικούς χώρους» και ικανοποίηση των παθών.

Ας μη γελιόμαστε, ας μην έχομε αυταπάτες και ψευδαισθήσεις. Πίσω από τα ωραία κουστουμάκια και τα ταγεράκια τους, πίσω από τα χαμόγελα και τα φληναφήματά τους, κρύβεται η ίδια Φράγκικη ταυτότητα και η διαχρονική απαίτησή τους από εμάς «είτε να φραγκέψομε, είτε να χαθούμε». Ποτέ δεν αποδέχθηκαν τον πολιτισμό μας, και πάντα η ύπαρξή μας τους ενοχλούσε. Ας μη έχομε καμιά αμφιβολία και ας είμαστε προετοιμασμένοι, μόλις τα συμφέροντά τους τούς το επιτρέψουν  δεν θα διστάσουν να μάς αφανίσουν με όποιο πρόσφορο γι’ αυτούς τρόπο.

Εύγε στον Βουλευτή Δράμας Δημ. Κυριαζίδη για το αυτονόητο που εξέφρασε στην εθνική αντιπροσωπεία. Ότι δηλαδή είναι απαράδεκτο να χρησιμοποιείται το εθνικό μας σύμβολο σαν ρόπαλο  κατά του οιουδήποτε. Διότι σε τι διαφέρουν οι χρυσαυγίτες από χουλιγκάνους που σπάνε τα πάντα για την ομάδα τους. πού είναι η αγάπη τους, όπως ισχυρίζονται για την πατρίδα? Με το να κακομεταχειρίζονται τη σημαία μας προσφέρουν χείριστη υπηρεσία στην Ελλάδα.

Πιστεύω εις 1€

Πιστεύω εις ένα €υρώ,

Mεταλλικόν, λαοπηδήχτορα, ποιητήν δου-νου-τού και γης,

δανειστών τε πάντων και φραγγάτων.

Και εις έναν κύριον πρόεδρο της Ε.Κ.Τ. τον υιό του Δολλαρίου τον μονογενή,
τον εκ του EFSF δανεισθέντα προ πάντων των εντόκων.

Δάνειο εκ δανείου, ευρώ αληθινόν εξ ευρού αληθινού, τοκισθέντα, ου χαρισθέντα,

ομοούσιον τω ΔΝΤ, διʼ ου τα πάντα οφείλετο.

Τον διʼ ημάς τους μαλάκες και δια την ημετέραν σωτηρίαν

κατελθόντα εκ των Βρυξελλών και σαρκωθέντα εξ ηλιθίου Πρωθυπουργού της Μαργαρίτας και του Ανδρέα και πρωθυπουργεύσαντα.

Παραιτηθέντα τε υπέρ ημών επί Καρόλου Παπούλια και παθόντα και ξεφτιλισθέντα.

και ταξιδέψαντα εις Κώστα Ρίκα κατά τας γραφάς.

και ανελθόντα εις την σοσιαληστική διεθνή και καθεζόμενον εκ δεξιών του Αμερικανού.

και πάλιν ερχόμενον μετά λόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς,

ου της μαλακίας ουκ έσται τέλος.

και εις τον Παπαδήμον τον Άγιον,
τον Κύριον, τον φοροποιόν,

τον εκ της Μέρκελ εκπορευόμενον,

τον συν ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ συγκυβερνώμενον και συνδοξαζόμενον,

τον λαλήσαν δια των εργολάβων και εκδοτών.

Εις μίαν, αγίαν, καθολικήν και Αποστολικήν Γερμανίαν.

Ομολογώ εν μνημόνιον και εις άφεσιν χρεών.

Προσδοκώ κούρεμα ιδιωτών.

Και οφειλή εις τους μέλλοντας αιώνας.

Αμήν.

Τα πέντε ψέμματα του Αλέξη....

Τον βαρόνο Μινχάουζεν θυμίζει όλο και περισσότερο ο Αλέξης Τσίπρας που δεν διστάζει να φλομώσει με ψέμματα τον ελληνικό λαό με τη μανία που τον έχει πιάσει να κυβερνήσει. Ο πρόεδρος Αλέξης τάζει λαγούς με πετραχήλια... όμως με την αλαζονεία που τον διακρίνει το μόνο που θα καταφέρει είναι να βάλει τη χώρα σε μεγαλύτερο κίνδυνο.

Μια ματιά στα όσα τάζει το προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ φθάνει για να διαπιστώσει κανείς το δούλεμα που ρίχνει ο πρόεδρός στον κόσμο που ψάχνει κάπου για να στηριχθεί.

1.Υπόσχεται 100.000 προσλήψεις στο δημόσιο, στη συνέχεια τις έκανε 60.000 και τώρα λέει ότι θα γίνουν όσες χρειασθούν. Και φυσικά δεν θα γίνουν απολύσεις χωρίς να λέει πως θα πληρώνονται αυτοί οι άνθρωποι και κυρίως γιατί να γίνουν προσλήψεις σε ένα ήδη διογκωμένο δημόσιο.

2.Θα δώσει βασικό μισθό 1.300€ σε όλους του εργαζόμενους τόσο του δημοσίου όσου και του ιδιωτικού τομέα, χωρίς ωστόσο να λέει πως θα γίνει κάτι τέτοιο όταν οι επιχειρήσεις η μια μετά την άλλη κλείνουν λόγω της ύφεσης.

3.Θα κρατικοποιήσει και πάλι όσες δημόσιες επιχειρήσεις έχουν αποκρατικοποιηθεί. Αυτό σημαίνει δηλαδή ότι θα πάρει πίσω τον ΟΤΕ από τους Γερμανούς και το λιμάνι του Πειραιά από τους Κινέζους. Αυτό που δεν λέει είναι με τι λεφτά θα τα κάνει αυτά και τι θα γίνει με τον κόσμο που δουλεύει ήδη εκεί.

4. Θα εθνικοποιήσει τις τράπεζες οι οποίες θα αδυνατούν να εξυπηρετήσουν τις υποχρεώσεις και τους καταθέτες - καταθέτριές της και χρειάζονται κρατική στήριξη άσχετα βέβαια αν δεν υπάρχουν χρήματα για τέτοια κίνηση.

5. Θα καταργήσει λέει τις βάσεις της Σούδας και του Ακτίου (μήπως θυμίζει «οι βάσεις φεύγουν» μένοντας) αν και δεν έχει αποφασίσει ακόμη αν μας θέλει ακόμη εντός η εκτός ΝΑΤΟ, εντός η εκτός ευρώ, εντός η εκτός της Ευρώπης γενικότερα.

Υπάρχουν όμως και κάποιες δεσμεύσεις που δυστυχώς θα τις πραγματοποιήσει άμα εκλεγεί.

Την νομιμοποίηση όλων των λαθρομεταναστών που έχουν έλθει στη χώρα μας, την πιστοποίηση ελληνικής ιθαγένειας σε όλους καθώς και το δικαίωμα να μπορούν να φέρουν και τις …οικογένειές τους εδώ. Μπάτε σκύλοι αλέστε δηλαδή…

Και κάτι που δεν λέει πλέον ανοικτά. Πως θέλει να επιστρέψει η χώρα στη δραχμή και την οικονομική εξαθλίωση…

Αντώνης και Ντόρα μαζί και πάλι?

Συζητήσεις, με στόχο την κοινή κάθοδό τους στις εκλογές του Ιουνίου, διεξάγονται, σύμφωνα με πληροφορίες του ΑΜΠΕ, μεταξύ του προέδρου της ΝΔ Αντώνη Σαμαρά και της προέδρου της ΔηΣΥ Ντόρας Μπακογιάννη. Οι σχετικές διαβουλεύσεις ευρίσκονται σε προχωρημένο στάδιο, ενώ, σύμφωνα με κάποιες πηγές, πραγματοποιήθηκε και συνάντηση του προέδρου της ΝΔ με την πρόεδρο της ΔΗΣΥ.

Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, στο τραπέζι των συζητήσεων έχουν τεθεί και όροι της ενδεχόμενης συμφωνίας, η οποία, ωστόσο, δεν πρέπει να θεωρείται οριστικά «κλεισμένη». Γι’ αυτό και επισήμως και οι δύο πλευρές δεν επιβεβαιώνουν τις υπάρχουσες πληροφορίες.

Η πρόταση που φέρεται να δέχθηκε η Ντόρα Μπακογιάννη από τον Αντώνη Σαμαρά είναι να τεθεί επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας, αλλά η ίδια φέρεται να σκέφτεται σοβαρά το ενδεχόμενο να μην είναι καθόλου υποψήφια.

Οι εξελίξεις τα επόμενα εικοσιτετράωρα αναμένονται ραγδαίες, καθώς με ενδιαφέρον αναμένονται οι συνεδριάσεις των κομματικών οργάνων ΝΔ και ΔΗΣΥ.

Προφανώς, στη Συγγρού φοβούνται ότι τώρα που ο Κυριάκος εξασφάλισε την εκλογή του οι μητσοτακικοί της Β' Αθηνών θα στραφούν προς ΔΗΣΥ, ώστε να εισέλθει και η αδελφή στη Βουλή.

Λησμονούν, όμως, ότι η σειρά στη λίστα είναι απόφαση του προέδρου του κάθε κόμματος...  Σήμερα, η ΝΔ έχει εκλέξει στη Β' Αθηνών 12 έδρες....

Αν, λοιπόν,  τοποθετήσουν τους φιλελεύθερους Μητσοτάκη, Χατζηδάκη, Σπηλιωτόπουλο από την ένατη και δέκατη θέση, ποιός θα τολμήσει να στραφεί προς ΔΗΣΥ γνωρίζοντας ότι αν η ΝΔ δεν λάβει στην ίδια περιφέρεια τουλάχιστον τον ίδιο αριθμό ψήφων οι εκλεκτοί τους θα μείνουν εκτός Βουλής...!

Τα πρακτικά των πολιτικών αρχηγών

Δημοσιεύθηκαν τα Πρακτικά του Συμβουλίου των πολιτικών Αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας της 14/05/2012:
μπορείτε να τα διαβάσετε από εδώ:
http://www.presidency.gr/wp-content/uploads/PraktikaSuskepshsPolitikwnArxhgwn13.05.2012.pdf

Γάμος συμφέροντος και έρωτας!

Μπορεί να υπάρχει συνοικέσιο για γάμο συμφέροντος

αλλά ο παλαιός έρωτας δεν λησμονείται με τίποτα!